به گزارش خبرگزاری حوزه، روایت مشهور «الصَّلاةُ عَمودُ الدِّین» از جمله احادیثی است که زیاد شنیده ایم و پیرامون این دستور الهی، سؤالاتی وجود دارد که در شماره های مختلف به انتشار این پرسش ها و پاسخ آنها خواهیم پرداخت.
چگونه با نماز به گناه عُجب نیفتیم؟
نفس انسان یک بیماری دارد به نام «خودپسندی» که هر کاری انسان انجام می‌دهد تا او را ذلیل کند، اتفاقاً همان کار را سرمایه عجب خودش قرار می دهد؛ یعنی با همان کاری که انجام داده ای تا گردن نفس را بشکنی می خواهد گردنکشی کند! مثلاً وقتی به نفس خودت می‌گویی که در مقابل خدا سجده کن، ابتدا مخالفت می کند و نمی پذیرد؛ اما اگر بتوانی او را به سجده کردن وادار کنی، بلافاصله وقتی سرت را از سجده برداری، می گوید: «ولی عَجب سجده قشنگی کردم!».
برای جلوگیری از بیماری عجب و خودپسندی دو کار انجام دهیم:
۱. بعد از نماز با التماس از خدا بخواهیم نماز ما را قبول کند، ضجه زدن و تمنای قبولی نماز [یعنی سجده و نماز من ارزش قبول شدن نداشت و خدا باید با لطفش این عبادت بی ارزش را بپذیرد و این ضد روحیه عُجب است و ] آدم را حفظ می کند.
۲. از طاعت‌ها و عبادت هایی که انجام داده ایم استغفار کنیم و بگوییم «خدایا! ببخش که این عبادت ها و طاعت های ما ناقص بود و اصلا متناسب شأن تو نبود. اصلا این عبادت های ما را ندیده بگیر.»
استاد پناهیان؛ تنها مسیر؛ فصل اول؛ جلسه بیست و هفتم
